Badanie zrobiono w oparciu o klatki ciemne wykonane przy stałym czasie
ekspozycji wynoszącym s, dla temperatur od
C do
C. Ze wszystkich klatek usunięto offset aby jedynym
pozostałym
sygnałem był prąd ciemny.
Dla populacji I, II i gorących pikseli wybrano po trzy reprezentatywne
piksele (o ściśle określonych współrzędnych), których wartości dla różnych
temperatur zaznaczono na wykresie, otrzymując kilka krzywych (rys. 3.7).
Na wykresie widać, że prąd ciemny w pikselach populacji II i gorących
wykazuje wykładniczy
wzrost wraz z podwyższaniem temperatury, przy czym wzrost ten jest
znacznie szybszy dla gorących pikseli. Najsłabiej zależność tą widać
dla populacji I, ponieważ w każdym przypadku jej wartość była bardzo
mała, trudno mierzalna i zaszumiona.
Ostatecznie oszacowano, że w przypadku
badanej kamery prąd ciemny rośnie dwukrotnie co ok. C.
Z powyższego badania wynika także, że aby zminimalizować ten negatywny
czynnik powinno się robić ekspozycje w możliwie najniższej temperaturze.