Wybieranie równomiernie oświetlonej powierzchni dla pola wyrównującego

Powierzchnia dla pola wyrównującego musi oświetlać CCD tak samo jak nocne niebo. Jeśli np. obserwujemy przez filtr, to pole wyrównujące również powinno być zrobione przez ten filtr.

• Zmierzchowe pole wyrównujące: ^3.12
  Pozwala osiągnąć wysoki współczynnik S/N. Aby wyeliminować gwiazdy z uśrednionej klatki wyrównującej, należy zrobić 5-9 ekspozycji na ubogim w gwiazdy obszarze nieba. Pomiędzy ekspozycjami teleskop powinien być przesuwany w celu uniknięcia położenia gwiazd w tym samym miejscu. Potem zdjęcia należy połączyć z uwzględnieniem mediany.

• Nocne pole wyrównujące: ^3.13
  Łączy wiele aktualnych zdjęć nieba. Te pola wyrównujące są bardziej efektywne, kiedy niebo jest względnie jasne (należy więc dysponować dużą liczbą zdjęć aby otrzymać dobry współczynnik S/N). Aby dostać S/N równy ok. 300, to przy zysku CCD: 1 elektron na 1 zliczenie, potrzeba 300 zdjęć, każde z tłem 300 ADU. Jest to więc procedura bardzo czasochłonna, ale można nią uzyskać prawidłowo oświetlone pole.

• Ekranowe pole wyrównujące: ^3.14
  Jest wykonywane poprzez zrobienie zdjęcia ekranu umieszczonego przed teleskopem. Ekran musi całkowicie wypełniać otwór teleskopu, a CCD musi być oświetlona tak samo jak nocne niebo. Ta metoda ma dwie zalety: można kontrolować poziom oświetlenia i dopasować kolor do nocnego nieba. Jeśli czas ekspozycji przekracza 10 s, ekranowe pole wyrównujące powinno być złożone z połączonych klatek z użyciem mediany, w celu usunięcia ewentualnych śladów promieniowania kosmicznego. Tą metodą można osiągnąć wysoki współczynnik S/N. Wadą jest trudność w uzyskaniu idealnie i równomiernie oświetlonej powierzchni ekranu.