Następny: Klatki korekcyjne
Wyżej: Redukcja obserwacji CCD
Poprzedni: Redukcja obserwacji CCD
W procesie wykonywania zdjęć kamerą CCD na drodze do otrzymania ostatecznego
zdjęcia, należy wziąć pod uwagę czynniki negatywnie wpływające na jego jakość:
wynikające z praw fizyki, rozwiązań konstrukcyjnych a także zwykłego
zabrudzenia. Ze względu na niedoskonałość techniczną urządzenia, w procesie
robienia zdjęcia należy uwzględnić tzw.
offset3.1,
prąd ciemny3.2i pole wyrównujące3.3zwracając uwagę na kolejności powyższych korekcji. W przeciwnym wypadku
można otrzymać obraz na którym znajdą się
plamki, rozjaśnienia i inne uboczne efekty.
W rozważaniach na temat redukcji obserwacji CCD należy wziąć
pod uwagę kolejność w jakiej fotony oddziałują na drodze od źródła światła,
poprzez system optyczny do zamiany w cyfrowe zdjęcie i pracować w
odwrotnej kolejności.
Poniżej przedstawiono porządek zdarzeń dla fotonów
wędrujących w postaci promieni od chwili gdy wchodzą one do teleskopu,
do czasu gdy zdjęcie jest odczytane przez detektor (Newberry, 1995):
- Światło pada na obiektyw teleskopu tworząc ogólny sygnał
proporcjonalny do oświetlenia i czasu ekspozycji :
- System optyczny ma różne stopnie winietowania, które redukują
intensywność poza osiowych promieni. Efekt ten oznaczono jako .
- Cząstki kurzu na filtrach i szkłach optycznych redukują
intensywność promieniowania. Ponieważ znajdują się one poza
ogniskiem, ich cienie na CCD mają postać krążków
dyfrakcyjnych; ich wpływ oznaczono przez .
- Migawka w kamerze CCD porusza się ze skończoną prędkością i
może powodować nierównomierne ekspozycje na całej powierzchni detektora.
W niektórych kamerach migawka jest otwarta dłużej w jej centrum niż na
krańcach. To powoduje, że promienie padające centralnie są dłużej naświetlane,
niż te padające na krawędzie. Przy krótkich ekspozycjach różnice te
mogą stanowić duży procent całkowitej ekspozycji.
- Piksele, które rejestrują padające na nie promienie, mogą się
różnić czułością. Całkowity sygnał zarejestrowany przez piksel
zależy od jego wydajności kwantowej .
- Podczas ekspozycji detektor wytwarza własny, wewnętrzny (termiczny)
ładunek, nawet podczas nieobecności światła. Ten ładunek, określany jako
prąd ciemny zależy od współczynnika prądu ciemnego
i czasu aktywizacji
detektora :
. Efekt prądu ciemnego usuwa się
odejmując od zdjęcia tzw.
ciemną klatkę3.4,
będącą ekspozycją wykonaną przy zamkniętej przysłonie.
- Rejestracja padającego światła przez detektor CCD wymaga
obecności w nim pewnego stałego, dodatniego ładunku
elektrycznego zwanego offsetem. Ponieważ jego wielkość nie
zależy od czasu naświetlania, można go usunąć z otrzymanego
zdjęcia odejmując od niego inne zdjęcie, wykonane z zerowym
czasem ekspozycji.
Całkowity sygnał zapamiętany przez piksele naświetlone przez
dwa przykładowe promienie i jest dany przez poniższe
równania. Oryginalny sygnał znajduje
się w pierwszej części każdego równania:
|
|
|
(3.1) |
|
|
|
|
Właściwą drogą do usunięcia każdego efektu jest praca z równaniami od
prawej do lewej i usunięcie każdego efektu w odwrotnej kolejności jak
powstał. Poprawek dokonuje się najpierw ze wzgl. na offset (odejmowanie),
potem na prąd ciemny (odejmowanie) i na końcu na czynniki multiplikatywne
(dzielenie). W powyższych
równaniach należy zwrócić uwagę na pogrupowanie wyrażeń, które mogą
zazwyczaj być poprawiane za jednym razem (np. korekcję ze wzgl. na
czynniki wykonuje się łącznie za pomocą tzw. pola wyrównującego).
Oprócz powyższych, możliwych do skorygowania efektów, pojawiają się losowe
szumy na które nie ma wpływu.
Zdjęcia CCD są podatne na następujące źródła szumów:
- szum fotonowy -- losowe fluktuacje w fotonowym sygnale; proporcje
w jakich fotony są otrzymywane nie są stałe,
- szum termiczny -- statystyczne fluktuacje w tworzeniu termicznego
sygnału; współczynnik przy którym elektrony są produkowane
w półprzewodnikowej warstwie odpowiadającej za termiczne efekty,
nie jest stały,
- szum odczytu -- błędy w odczycie sygnału; generowane głównie na
wyjściowym wzmacniaczu,
- kwantyzacja szumu -- błędy wprowadzane w trakcie konwersji
w przetworniku analogowo-cyfrowym,
Następny: Klatki korekcyjne
Wyżej: Redukcja obserwacji CCD
Poprzedni: Redukcja obserwacji CCD
Tomasz Kwiatkowski
2001-10-03