Przykłady

Słońce	$-26\hbox{$.\!\!^{\rm m}$}7$
Księżyc w pełni	$-12\hbox{$.\!\!^{\rm m}$}5$
Wenus, maksymalnie	$-4\hbox{$.\!\!^{\rm m}$}3$
Syriusz	$-1\hbox{$.\!\!^{\rm m}$}6$
Vega	$0^{\rm m}$
zasięg nieuzbrojonego oka	$6^{\rm m}$
zasięg lornetki (D=50 mm)	$9^{\rm m}$
zasięg wizualny teleskopu $D=5 {\rm m}$	$19^{\rm m}$
zasięg fotogr. teleskopu $D=5 {\rm m}$	$23^{\rm m}$
zasięg CCD teleskopu $D=5 {\rm m}$	$27^{\rm m}$
zasięg teleskopu Hubble'a	$30^{\rm m}$

• Łączny zakres badanych jasności obejmuje 57 wielkości gwiazdowych, co odpowiada stosunkowi oświetleń prawie $10^{23}$.
• Świeczka zapalona na Księżycu i obserwowana z Ziemi miałaby jasność ok. $29^{\rm m}$

Jasność absolutna --

jasność widoma, którą miałaby gwiazda w odległości 10 pc od Ziemi. Jest ona bezpośrednio związana z mocą promieniowania gwiazd L (jest to całkowita ilość energii wypromieniowywanej przez gwiazdę w jednostce czasu):

$$M_{1}-M_{2}=-2.5\cdot \log(L_{1}/L_{2}),$$

$M_{1}$, $M_{2}$ są absolutnymi bolometrycznymi wielkościami gwiazdowymi, a $L_{1}$, $L_{2}$ oznaczają moce promieniowania gwiazd.

Jasność absolutna a jasność widoma

Pisząc równanie Pogsona dla jasności absolutnej i widomej tej samej gwiazdy i dodając zależność między mocą promieniowania $L$ a oświetleniem $E$ w postaci:

$$E=\frac{L}{4 \pi r^{2}}$$

można otrzymać wzór:

$$M=m+5-5\cdot \log(r),$$ (3.1)

$M$ -- jasność absolutna, $m$ -- jasność widoma, $r$ -- odległość gwiazdy od Ziemi.