SEMINARIUM

"Satelitarne metody wyznaczania pozycji we współczesnej geodezji i nawigacji"

Poznań, 23 - 24 czerwca 2005


STRESZCZENIA

Justyna Gołębiewska, Edwin Wnuk

Obserwatorium Astronomiczne UAM

Dynamika formacji satelitarnych

         Misje kosmiczne coraz częściej wykorzystują formacje satelitarne (grupy satelitów razem pracujących i poruszających się w ścisłe określonej konfiguracji). Formacje satelitarne mają szczególnie ogromne znaczenie w misjach interferometrycznych - wykorzystywanych do szukania planet typu ziemskiego oraz w globalnej geodezji. W przypadku takich misji niezbędne jest określenie i monitorowanie wzajemnych położeń satelitów z bardzo dużą dokładnością. W tym celu należy znać dokładny analityczny opis ruchu względnego satelitów oraz perturbacji w ruchu względnym (perturbacji różnicowych).
    Model sił zaburzających ruch względny jest bardzo często ograniczany do drugiej harmoniki zonalnej J2 (opisującej spłaszczenie Ziemi). Jednak precyzyjny opis ruchu względnego satelitów poruszających się w formacji powinien zawierać oprócz J2 także wpływ wyższych harmonik geopotencjału oraz wpływ Słońca i Księżyca.
    Praca zawiera wzory analityczne opisujące wiekowe i okresowe perturbacje różnicowe wywołane przez pole grawitacyjne Ziemi (opisane szeregiem harmonik sferycznych do dowolnego rzędu i stopnia) oraz oddziaływania grawitacyjne Słońca i Księżyca.
    W prezentowanej pracy analityczny opis perturbacji różnicowych został przedstawiony w elementach orbitalnych oraz w składowych RTN związanych z satelitą głównym, zdefiniowanych przez wersory: radialny, transwersalny oraz normalny. Porównano wyniki otrzymane na podstawie tych dwóch niezależnych opisów analitycznych. Zaprezentowano również przykładowe wyniki numeryczne potwierdzające przewidywania teorii analitycznej.

Streszczenia
Sesja VI
Strona główna