Najbardziej energetycznymi oscylacjami we współrzędnych bieguna ziemskiego jest swobodna oscylacja Chandlera i wymuszona oscylacja roczna.
Obie te oscylacje wykazują zmienność ich amplitud oraz faz potwierdzone empirycznie za pomocą metody najmniejszych kwadratów oraz transformaty
falkowej. Faza oscylacji rocznej ma ściśle określoną wartość oczekiwaną ze względu na to, że pobudzana jest termicznym cyklem sezonowym na skutek
globalnych rocznych zmian momentu pędu atmosfery i oceanu. W pracy pokazano, że zmiany fazy oscylacji rocznej łącznej atmosferyczno oceanicznej
funkcji pobudzenia mogą być przyczyną powolnych zmian amplitudy oscylacji Chandlera. Zmniejszanie się fazy oscylacji rocznej powoduje większy
przepływ energii z oscylacji rocznej do Chandlera co jest bezpośrednią przyczyną wzrostu amplitudy Chandlera. Praca stanowi potwierdzenie
hipotezy Jeffreysa z 1972 roku, która mówi, że to co powoduje powolne zmiany oscylacji rocznej jest dokładnie tym co może wyjaśnić również
zmiany oscylacji swobodnej.
|