Tworzenie uśrednionych klatek pola wyrównującego

Korekcja zdjęcia przy pomocy pola wyrównującego obniża współczynnik S/N. Aby zminimalizować tą degradację musimy użyć pola wyrównującego mającego bardzo duży S/N, zazwyczaj większy niż 100. Najlepiej zrobić to łącząc wiele klatek w jedną: uśrednioną. Jeśli np. pole wyrównujące ma średnio 2,5 tys. ADU^3.11na piksel, a CCD ma zysk równy 4 $e^{-}$/ADU, wtedy w pojedynczym pikselu gromadzi się średnio 10 tys. elektronów. Ponieważ najlepszym S/N jaki możemy otrzymać jest pierwiastek z ogólnej liczby elektronów, w tym przypadku będzie on wynosił ok. 100. Łącząc 9 takich klatek S/N wzrasta do 300 ( $100\times \sqrt{9}$). To pomaga także usuwać pewne losowe cechy takie jak np. promieniowanie kosmiczne. Połączenie indywidualnych klatek nie stanowi większego problemu. Najpierw od każdej ,,surowej'' klatki musi być odjęty prąd ciemny i offset. Potem liczy się wartość mediany dla każdego piksela w rzędzie i przeznacza do końcowego pola wyrównującego.