Tworzenie klatek offsetowych

Niektóre kamery wytwarzają klatki offsetowe (rys. 3.1) bezpośrednio przez strumieniowe naładowanie z detektora i jego natychmiastowy odczyt. Odpowiada to wykonaniu normalnej ekspozycji z zerowym czasem naświetlania. Jeżeli kamera nie ma takich możliwości, można do tego celu użyć dwóch klatek ciemnych. Najpierw trzeba sprawdzić czy ,,surowa'' klatka ciemna zawiera prąd ciemny i offset. Jeśli całkowity prąd ciemny wynosi $R_{d}t_{d}$, a nieznany offset -- $B$, wtedy surowy prąd ciemny wynosi: $D=B+R_{d}t_{d}$. Biorąc dwie klatki ciemne (uzyskane w tej samej temperaturze detektora) $D_{1}$ i $D_{2}$, z których jedna miała dwukrotnie dłuższy czas ekspozycji niż druga, można uzyskać klatkę offsetową. W tym celu podwaja się klatkę krótszą i odejmuje od niej dłuższą:

$$2D_{1} - D_{2} = (2B - B) + (2R_{d}t_{1} - R_{d}2t_{1}) = B.$$ (3.2)

Najlepsze rezultaty otrzymuje się przy krótkich ekspozycjach rejestrujących przynajmniej 1 tys. elektronów na piksel.